WYPRAWKA UCZNIA KLASY III 2024/2025

 

PODPISANE POMOCE PLASTYCZNE, KTÓRE BĘDĄ W SZKOLE:

FARBY PLAKATOWE;   PĘDZLE; KREDKI;FLAMASTRY;KLEJ ;WYCINANKI;1 BLOK TECHNICZNY BIAŁY;2 BLOKI RYSUNKOWE.(dzieci maja na półkach artykuły plastyczne z klasy 2;na bieżąco będziemy uzupełniać pomoce plastyczne)
PIÓRNIK, A W NIM (ZAWSZE!): DŁUGOPIS, 2 OŁÓWKI, GUMKA, TEMPERÓWKA, KREDKI ,  NOŻYCZKI, KLEJ , LINIJKA

ZESZYTY PODPISANE NA PRZEDNIEJ OKŁADCE:2 ZESZYTY W KRATKĘ, 2 ZESZYTY W 3-LINIĘ 16 KARTKOWE   ,                       ZESZYTY DO J.ANGIELSKIEGO I RELIGII WEDŁUG USTALEŃ NAUCZYCIELA                                                                         

STRÓJ NA ZAJĘCIA SPORTOWE W WORKU: BIAŁA KOSZULKA Z KRÓTKIM RĘKAWEM, CZARNE/GRANATOWE KRÓTKIE SPODENKI/ SPODNIE DRESOWE/ GETRY, OBUWIE SPORTOWE

STRÓJ GALOWY NA UROCZYSTOŚCI SZKOLNE: BIAŁA BLUZKA, CIEMNE SPODNIE LUB SPÓDNICA

                                                                         PROSZĘ O SKOMPLETOWANIE WYPRAWKI -WYCHOWAWCA

 

 

Informacje ogólne dla rodziców pierwszoklasistów

 Organizacja pracy Szkoły Podstawowej  im .Jana Pawła II w Biesalu -początek  roku szkolnego 2022/2023

1.W siatkę obowiązkowych zajęć edukacji wczesnoszkolnej wchodzą: dwie godziny języka angielskiego, 1 godzina zajęć komputerowych ,3 godziny wychowania fizycznego i 2 godziny  religii.                                                                                 2.Uczniowie klas 1  są przyprowadzani  i odbierani przez Rodziców na zajęcia( z Biesala) 

 3.W szatni każda klasa ma wyznaczone miejsce.                                                                      

  4.Po ukończeniu lekcji przez pierwszoklasistów wychowawcy odprowadzają dzieci do świetlicy   wg. zgłoszenia, a pozostali uczniowie są przekazywani rodzicom.                               

  5.Uczniowie klas 1 - 3 mogą korzystać z zajęć świetlicowych na podstawie zgłoszenia zgodnie                     z obowiązującym regulaminem (zapisy 1 września)

6.Na terenie szkoły funkcjonuje stołówka, z której korzystają uczniowie zapisani na obiady    (po opłaceniu posiłku)  –zapisy u opiekuna  świetlicy   ( wszystkie informacje dotyczące świetlicy szkolnej będą umieszczone na stronie internetowej naszej szkoły 

 7. Ważnym elementem dobrego samopoczucia ucznia jest,  aby każdy rodzic przygotowywał drugie śniadanie i niegazowany napój.                                                                                                                                             

 8.Na przerwach uczniowie przebywają pod stałą opieką wychowawcy lub nauczyciela dyżurującego.

 9.Uczniowie mogą uczestniczyć w różnorodnych zajęciach pozalekcyjnych zgodnie z zainteresowaniami i przedstawioną we wrześniu ofertą dostosowaną do podziału godzin poszczególnych klas.                                                                                                                                           

 10. Wiadomości odnośnie klasy I znajdą Państwo w pasku nawigacji .Proszę wejść na Nauczyciele          i kliknąć na Krystyna Jarczyk.                                                                                                                  

 11.Pozostałe informacje dotyczące  realizacji zadań statutowych na stronie internetowej szkoły. 

  zspbiesal.edupage.org

 

Telefon do szkoły  0 89 5131220 (pilne sprawy!)

Informacja o podręcznikach

 

  W związku z nowelizacją ustawy o systemie oświaty we wrześniu uczniowie klas pierwszych otrzymają darmowy podręcznik MEN  i materiał ćwiczeniowy oraz podręcznik do języka angielskiego. Książki będą własnością szkoły, wypożyczone zostaną na rok każdemu dziecku. Materiały ćwiczeniowe będą przekazane bez obowiązku zwrotu.

Podręcznik do religii wraz z ćwiczeniami należy zakupić we własnym zakresie.

 

WYPRAWKA UCZNIA KLASY I  2022/2023

PODPISANE POMOCE PLASTYCZNE, KTÓRE BĘDĄ W SZKOLE:

5. PLASTELINA;
5. FARBY PLAKATOWE;  
5.  PĘDZLE;
5. KREDKI;
5. FLAMASTRY;
5. KLEJ ;
5. WYCINANKI;
5. 1 BLOK TECHNICZNY BIAŁY;
5. 2 BLOKI RYSUNKOWE.

PIÓRNIK, A W NIM (ZAWSZE!): DŁUGOPIS, 2 OŁÓWKI, GUMKA, TEMPERÓWKA, KREDKI , ZAOKRĄGLONE NOŻYCZKI, KLEJ , LINIJKA

 

ZESZYTY PODPISANE NA PRZEDNIEJ OKŁADCE:
 

5. 2 ZESZYTY W KRATKĘ („ZESZYT DO KONTAKTU”, „MATEMATYKA”);
5. 3 ZESZYTY W 3-LINIĘ 16 KARTKOWE  („EDUKACJA POLONISTYCZNA”) 

ZESZYTY DO J.ANGIELSKIEGO I RELIGII WEDLUG USTALEŃ NAUCZYCIELA                                                                         
 

STRÓJ NA ZAJĘCIA SPORTOWE W WORKU: BIAŁA KOSZULKA Z KRÓTKIM RĘKAWEM, CZARNE/GRANATOWE KRÓTKIE SPODENKI/ SPODNIE DRESOWE/ GETRY, OBUWIE SPORTOWE

STRÓJ GALOWY NA UROCZYSTOŚCI SZKOLNE: BIAŁA BLUZKA, CIEMNE SPODNIE LUB SPÓDNICA

 

PROSZĘ O SKOMPLETOWANIE WYPRAWKI -WYCHOWAWCA

 

 

 

 

                                           DLACZEGO PISANIE RĘCZNE JEST TAKIE WAŻNE

Pisanie ręczne ma kluczowe znaczenie dla rozwoju wielu umiejętności, takich jak zdolność do skupienia uwagi, koncentracja, pamięć, organizacja i metodyczność. Pisanie jest pierwszym i niezbędnym etapem nauki — bez podstawowego rozwoju psychoruchowego w miarę nabywania umiejętności pisania dzieci miałyby duże trudności w przyswajaniu wiedzy szkolnej.

PRZEDE WSZYSTKIM PISANIE SPRZYJA ROZWIJANIU ZDOLNOŚCI POZNAWCZYCH DZIECKA

W okresie dzieciństwa w mózgu tworzą się miliardy połączeń synaptycznych, a pisanie — podobnie jak zabawa czy posługiwanie się przedmiotami — stymuluje aktywność mózgu i rozwój tych połączeń.

NAUKA STARANNEGO PISMA STANOWI TAKŻE NIEZBĘDNY ETAP ROZWOJU PSYCHORUCHOWEGO DZIECKA

Sprzyja koordynacji ruchów mięśni, pomaga wypracować zręczność i rozwijać tzw. motorykę małą — poprzez koordynację ruchów ręki, dłoni i palców w celu wykonania niewielkich lub skomplikowanych ruchów. Niektórzy eksperci łączą także umiejętność pisania ze zdolnością do otwarcia pudełka czy zawiązania sznurówek. Raz opanowane, pisanie staje się czynnością automatyczną. Dziecko może się skupić na pracy, nie martwiąc się o kreślenie liter.

ŁATWIEJSZE ROZPOZNAWANIE I ZAPAMIĘTYWANIE

Badania przeprowadzone w szkołach i wśród osób dorosłych pokazują, że w słowach, których uczymy się, pisząc ręcznie, robimy mniej błędów niż w wyrazach poznawanych podczas korzystania z komputera. Kaligrafia ułatwia uczniom zapamiętywanie i rozpoznawanie liter. Pisanie sprawia, że zwracamy większą uwagę na informacje, a mózg może lepiej ocenić i uporządkować otrzymywane dane, co pomaga utrwalać w umyśle idee i pojęcia, a tym samym ułatwia ich zapamiętywanie.

PISANIE I CZYTANIE: DWIE WZAJEMNIE ZALEŻNE UMIEJĘTNOŚCI

Umiejętności te łączą się nierozdzielnie ze sobą, ponieważ obie stanowią wynik procesu myślowego polegającego na kodowaniu i dekodowaniu informacji w mózgu.
Zaniedbania w zakresie nauki poprawnego pisania mogą mieć duży wpływ na wykazywaną przez dziecko umiejętność czytania, a w konsekwencji prowadzić do trudności w rozumieniu tekstu jako całości, kontekstu słów i wyrażeń czy ortografii wyrazów w tekście. Kłopoty z pisaniem lub brak opanowania taj (tej)umiejętności na poziomie automatycznym może stanowić czynnik hamujący, utrudniać sporządzanie notatek, a przez to prowadzić do problemów z koncentracją.

Złe nawyki ciężko wyplenić, dlatego tak istotne jest, by od samego początku zwracać uwagę na poprawność procesu pisania. Przyrządy do pisania dobrej jakości mogą stać się dla dziecka znakomitym źródłem motywacji i zachęty. W korygowaniu niedociągnięć może pomóc angażowanie dziecka w pisanie, na przykład prośba o sporządzenie cotygodniowej listy zakupów, napisanie listu do Mikołaja, spisanie propozycji prezentów czy podpisywanie własnoręcznie wykonanych rysunków.

 Philippe Kostka, psychomotoryk.

 Jak skutecznie chwalić dziecko

     Pochwały i zachęty pomagają dziecku w kształtowaniu samooceny, dodają wiary we własne możliwości, pomagają lepiej radzić sobie z problemami, dają poczucie bezpieczeństwa. Koniecznie chwalmy nasze dzieci! Gdy oceniamy zachowanie lub twórczość dziecka mówiąc: ładnie, ślicznie, pięknie - dziecko nie wie, co tak naprawdę nam się podoba. Ważne, żeby nasza pochwała była opisowa i szczegółowa, a nie ogólna. Aby chwalenie naszego dziecka było skuteczne, skorzystajmy z porad Fundacji Dzieci Niczyje. Zwłaszcza wtedy, gdy czujemy, że nasza pochwała nie daje rezultatów, a dziecko wcale nie jest bardziej pewne siebie:

• pochwały muszą być skierowane na konkretne zachowania, nie stosuj pochwał ogólnych,
• nagradzaj dziecko za dobre zachowanie,
• chwal każdy mały kroczek dziecka ku pożądanemu zachowaniu,
• próbuj „wyłapać" dobre zachowanie u dziecka i chwal je,
• pochwal dziecko kiedy zaprzestało negatywnego zachowania.

Chwaląc, pamiętaj

• opisz, co widzisz ("Widzę misie poukładane na półce i klocki w pudełkach"),
• opisz, co czujesz ("Przyjemnie jest wejść do Twojego pokoju i zobaczyć porządek"),
• podsumuj godne pochwały zachowanie dziecka ("Cieszę się, że potrafisz sam uporządkować swoje zabawki"). 

Pułapki i szanse dobrej pochwały

• Gdy oceniamy zachowanie lub twórczość dziecka mówiąc: ładnie, ślicznie, pięknie - dziecko nie wie, co tak naprawdę nam się podoba. Ważne, żeby nasza pochwała była opisowa i szczegółowa, a nie ogólna. Dzięki temu dziecko zobaczy, że jesteśmy naprawdę nim zainteresowani.
• Unikaj takiej pochwały, w której ukryte jest przypomnienie wcześniejszego niepowodzenia dziecka ("No widzisz - jak chcesz, to potrafisz").
• "ALE" rujnuje naszą pochwałę ("Cieszę się, że posprzątałeś swój pokój, ale szkoda, że ubrania nadal leżą na krześle").
• Lepiej unikać komunikatów: "Jestem z Ciebie taka dumna", powiedzmy raczej: "Możesz być z siebie dumny" - dziecko wtedy nabiera pewności siebie.

 Dyslektyk w domu-diagnoza i pomoc

Pojęcie dysleksji

W literaturze fachowej definiuje się dysleksję jako zespół zaburzeń występujących w procesie uczenia się, czytania i pisania u dzieci o prawidłowym rozwoju umysłowym. U podstaw rozwoju dysleksji leży nieprawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego tzn. zaburzenia pracy lewej półkuli mózgowej odpowiedzialnej m.in. za czytanie, pisanie, logikę i racjonalne myślenie.

Rodzaje dysleksji   

Ogólnym pojęciem dla określenia specyficznych trudności w uczeniu się czytania i pisania jest dysleksja rozwojowa. Możemy wyróżnić kilka rodzajów tych trudności:

- dysleksja – trudności w czytaniu;dysortografia – trudności w opanowaniu poprawnej pisowni (w tym błędy ortograficzne);                          dysgrafia – tzw. „brzydkie”, niestaranne pismo;       dyskalkulia – trudności w liczeniu,     ;dysfonia – ciche, niewyraźne mówienie.

Do typowych objawów w wieku szkolnym należą:

• brzydkie pismo, niezdarny rysunek,
• trudności w przepisywaniu i pisaniu ze słuchu,
• liczne błędy ortograficzne i interpunkcyjne,
• wolne tempo pisania,
• trudności w analizie wyrazowej: mylenie liter podobnych pod względem kształtu (np. p-b, m-n), mylenie liter odpowiadających głoskom podobnym słuchowo (np. t-d, s-z), trudności ze zmiękczeniami (np. mylenie si-ś, zi-ź), opuszczanie, dodawanie, przestawianie liter.
• wolne tempo, niechęć do czytania, zwłaszcza głośnego,
• błędy w czytaniu (zamiana, opuszczanie liter w wyrazach i całych wyrazów, zgadywanie),
• opuszczanie wiersza tekstu, odczytywanie go ponownie,
• trudności w dzieleniu wyrazów na sylaby,
• czytanie płynne, bezbłędne jednak, bez zrozumienia treści.
• trudności w rysowaniu, rozplanowaniu rysunku na lekcji plastyki
• trudności w nauce tych języków obcych, które cechuje rozbieżność między wymową a pisownią wyrazów, np. j. angielski, j. francuski,
• trudności w nauce geometrii, zapamiętaniu tabliczki mnożenia, szeregów cyfrowych, trudności w liczeniu,
• trudności w czytaniu mapy na lekcji geografii,
• słaba orientacja w schemacie ciała i przestrzeni, błędne rozumienie instrukcji ćwiczeń, obniżona sprawność ruchowa na lekcji wychowania fizycznego

Rady dla rodziców, którzy mają dzieci dyslektyczne:

• zwrócić uwagę na niepokojące symptomy w wieku wczesnoszkolnym, które mogą świadczyć o ryzyku wystąpienia dysleksji.
• skontaktować się z Poradnią Pedagogiczno – Psychologiczną w celu zdiagnozowania ewentualnej dysleksji rozwojowej.
• podjąć wczesną terapię w poradni służącą zniwelowaniu dysfunkcji i braków dziecka w procesie przyswajania wiedzy w szkole.
• codziennie ćwiczyć wg zaleceń poradni (terapia domowa 15-30 minut każdego dnia), ponieważ systematyczna praca rodziców z dzieckiem dyslektycznym w domu skutkuje sukcesami dziecka w szkole i jego wyższą  samooceną.
• zapewnić prowadzenie zajęć ruchowych na pozór nie mających nic wspólnego z czynnością czytania czy pisania, lecz w istocie bardzo ważnych, gdyż poprawiają koordynację wzrokowo – ruchową i usprawniają połączenia mózgowe, które u dyslektyków pracują inaczej. 
• umiejętnie mobilizować dziecko do pracy, rozumieć i doceniać jego wysiłek, pocieszać i wspierać w razie niepowodzeń (sukces niejednokrotnie przychodzi po wielu porażkach).
• korzystać z odpowiedniej literatury fachowej oraz systematycznie konsultować się z nauczycielem i pedagogiem szkolnym.
• sprawdzać napisaną pracę domową i w żadnym wypadku  nie wyręczać dziecka w odrabianiu lekcji.
• uświadomić sobie, że dziecko z dysleksją nie jest dzieckiem chorym umysłowo i nie jest to powód do wstydu, jednakże zaniedbania lub zaniechanie terapii prowadzą do pogłębienia się dysfunkcji dziecka, co skutkuje niepowodzeniami w szkole i w życiu dorosłym.

Źródła:

www.dysleksja.pl

www.dardysleksji.pl

www.bdadyslexia.org.uk

Dekalog dla rodziców dzieci dyslektycznych

NIE - "nie czyń bliźniemu, co Tobie niemiłe".

1. Nie traktuj dziecka jak chorego, kalekiego, niezdolnego, złego lub leniwego.
2. Nie karz, nie wyśmiewaj dziecka w nadziei, że zmobilizujesz je to do pracy.
3. Nie łudź się, że dziecko "samo z tego wyrośnie", "weźmie się w garść", "przysiądzie fałdów" lub że ktoś je z tego "wyleczy".
4. Nie spodziewaj się, że kłopoty dziecka pozbawionego specjalistycznej pomocy ograniczą się do czytania i pisania i skończą się w młodszych klasach szkoły podstawowej.
5. Nie ograniczaj dziecku zajęć pozalekcyjnych, aby miało więcej czasu na naukę, ale i nie zwalniaj go z systematycznych ćwiczeń.

TAK - "strzeżonego Pan Bóg strzeże".

6. Staraj się zrozumieć swoje dziecko, jego potrzeby, możliwości i ograniczenia, aby zapobiec trudnościom szkolnym.
7. Spróbuj jak najwcześniej zaobserwować trudności dziecka: na czym polegają i co jest ich przyczyną. Skonsultuj się ze specjalistą (psychologiem, pedagogiem, logopedą).
8. Aby jak najwcześniej pomóc dziecku:

·zaobserwuj w codziennej pracy z dzieckiem, co najskuteczniej mu pomaga,

·korzystaj z odpowiedniej literatury i fachowej pomocy nauczyciela - terapeuty (w formie terapii indywidualnej i grupowej),

·bądź w stałym kontakcie z nauczycielem i pedagogiem szkolnym.

9. Bądź życzliwym, pogodnym, cierpliwym przewodnikiem i towarzyszem swego dziecka w jego kłopotach szkolnych.
10. Chwal i nagradzaj dziecko nie tyle za efekty jego pracy, ile za włożony w nią wysiłek. Spraw, aby praca z dzieckiem była przyjemna dla was obojga.

Rodzicu pamiętaj

1. Kochaj, ale wymagaj.
2. Okazuj dziecku swoje uczucia.
3. Przekazuj dziecku pozytywne informacje o nim (pochodzące od ciebie i osób trzecich).
4. Dostrzegaj wszystkie osiągnięcia dziecka, nawet bardzo drobne.
5. Doceniaj nawet niedokończone dzieło dziecka.
6. Zanim skrytykujesz, pozwól dziecku wyjaśnić.
7. Zachowaj umiar w udzielaniu pomocy przy odrabianiu lekcji.
8. Przerzuć na dziecko odpowiedzialność za jego naukę.
9. Pozwól dziecku podejmować decyzje o dodatkowych zajęciach i innych sprawach.
10. Pozwól dziecku wybrać kierunek rozwoju i wspieraj je w tym.
11. Pozwól dziecku poczuć jego sukces.
12. Pokaż dziecku korzyści płynące ze spróbowania swoich sił w nowej dziedzinie - i nie naciskaj dłużej.
13. Okazuj dziecku swoją wiarę w jego sukces.
14. Stawiaj poprzeczki ma miarę własnych ambicji.
15. Zaufaj dziecku i okazuj mu to zaufanie.
16. Naucz się rozmawiać z dzieckiem.
17. Naucz się słuchać dziecka.
18. Nie monologuj.
19. Rozmawiaj z dzieckiem wtedy, gdy panujesz nad swoimi emocjami.
20. Nie obarczaj dziecka poczuciem winy.
21. Wyszukuj pozytywy w każdej sytuacji.
22. Okazuj zainteresowanie zamiast kontrolować.
23. Nie mów "nigdy", "wszystko" i "zawsze".

 

Powyższy "katalog rodzicielskich zachowań" opracowali sami rodzice w trakcie kursów "Szkoła dla Rodziców" zorganizowanych przez Oddział Warszawski PTD.

Kilka wskazówek i rad dla rodziców:

 

·Nie przechodzić do porządku dziennego nad tym co nas w dziecku niepokoi, nie wierzyć w stwierdzenie typu: to jeszcze za wcześnie na diagnozę, lub że z tego wyrośnie (ryzyko dysleksji stwierdza się już u sześciolatków).

·Nie siedzieć bez końca z dzieckiem nad lekcjami (zapewniam, że można to tak zorganizować, że przestanie być naszym obowiązkiem odrabianie lekcji).

·Nie zabraniać zajęć dodatkowych.

·Dziecko, jeśli źle czyta powinno korzystać z biblioteki fonicznej.

·Jeśli brzydko pisze jak najszybciej (już od klasy II) powinno uczyć się pisać na komputerze, w późniejszej karierze szkolnej będzie to nieodzowna umiejętność. W przypadku brzydkiego, koślawego pisma powinno również pisać ołówkiem, zawsze mieć pod ręką dobrą gumkę;

·Nie rozmawiać bez końca o kłopotach dziecka, nie porównywać go z rodzeństwem.

·Nie bronić się przed posiadaniem zwierzaka w domu, zwłaszcza psa, to świetne lekarstwo na niekorzystne emocje nie tylko dziecka, my też zmieniamy dotychczasowy „obiekt” zainteresowań, urozmaicamy i wzbogacamy nasze życie.

·Terapię podejmować jak najwcześniej (najlepiej już od zerówki).

·Jeśli „starszy” dyslektyk ma zaleconą pracę korekcyjną w domu, powinien ją wykonywać zgodnie z zaleceniem terapeuty (często w niewielkich dawkach), porównuję to z antybiotykiem, jeśli go podawać to w ściśle określony sposób, albo wcale.

·Wakacje rozpocząć w dniu zakończenia roku szkolnego i zapomnieć o szkole, rozmawiamy na wszystkie tematy, omijając wszakże jeden - szkoła i wszystko co z nią związane, żadnych ćwiczeń w pisaniu, żadnych dyktand, to przynosi więcej szkód niż zysków. Oczywiście, jeśli nasze dziecko nudząc się sięgnie po książkę, to cieszmy się z tego.

 

Dziecko z dysleksją – 6 prostych wskazówek jak pomóc w nauce

Jak pomóc dziecku z dysleksją? Pierwszym krokiem jest odpowiednia diagnoza, najlepiej postawiona jak najszybciej na wczesnym etapie nauki. Po diagnozie należy przejść do regularnej terapii i ćwiczeń z dzieckiem z dysleksją, podczas których warto kierować się kilkoma złotymi zasadami:

Dysleksja jest zaburzeniem w przyswajaniu wiedzy, które rzutuje nie tylko – jak powszechnie się uważa – na problemy z czytaniem i pisaniem, ale pośrednio również na inne przedmioty, a w przyszłości na poprawne funkcjonowanie w społeczeństwie. Dlatego ważnym jest by dziecko z dysleksją otrzymało odpowiednie wsparcie w trakcie zajęć lekcyjnych jak i podczas zajęć wyrównawczych i rewalidacyjno-kompensacyjnych w szkole podstawowej.

1. Trening czyni mistrza – ćwiczenie pamięci dziecka z dysleksją

Ważnym elementem każdych zajęć wyrównawczych są ćwiczenia mające za zadanie polepszyć pamięć dziecka. Mogą to być proste rymowanki, rysowanie z pamięci czy zabawy w odkrywanie kart memory, puzzle, domino. Pamięć można wyćwiczyć, co ma ogromne znaczenie dla dziecka z dysleksją, które ma problem z zapamiętaniem słów i struktur – pozwoli mu to w przyszłości na szybsze zapamiętanie i przyswojenie nowo poznanych zagadnień.

2. Im prościej tym lepiej – proste i konkretne polecenia

Dzieciom z dysleksją trudniej się skupić na wydawanych poleceniach. Ze względu na oczywiste dla siebie trudności, uczeń musi nie tylko postarać się zrozumieć polecenie (co w przypadku dysleksji bywa niezwykle trudne), ale i wykonać je, opierając się na swojej wiedzy. W rezultacie zaczynają się stresować, a to napędza problemy ze zrozumieniem i irytację. Dlatego polecenia wydawane dzieciom z dysleksją powinny być możliwie krótkie i zwięzłe, posiadać tylko niezbędne informacje, konieczne do wykonania zadania. Jeśli trzeba, warto zadanie podzielić na części, tak aby dziecko stopniowo przyswajało krótkie i konkretne polecenia, a następnie przechodziło do kolejnego etapu zadania. Krótkie i konkretne polecenia są jedną z najprostszych sposobów na pomoc dziecku z dysleksją.

3. Co usłyszałeś? Dyktanda – czyli sprawdzony sposób na ćwiczenie prawidłowej pisowni

Dobrym sposobem na naukę ortografii i interpunkcji – nie tylko dla dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych – są dyktanda. Pozwalają z głowy pisać słowa, korzystając z zasobów pamięci i trenując ją w pisaniu, które odbywa się spontanicznie. Dzięki dyktandom dzieci uczą się także rozpoznawać słyszane dźwięki i przenosić je na papier. Jest to niezwykle wartościowe ćwiczenie pomagające nie tylko uczniom z dysleksją opanować trudną sztukę poprawnej pisowni.

4. Słowik ortograficzny – dobry przyjaciel dziecka z dysleksją

To wcale nie pójście na skróty. Jeśli dziecko z dysleksją nie może poradzić sobie z zapamiętaniem zapisu słów, dobrym rozwiązaniem jest udostępnienie dziecku słownika ortograficznego i nauczenie go korzystania z tej pomocy w życiu codziennym. Z czasem, dzięki wprawie i regularnym ćwiczeniom, a także dzięki wsparciu słownika, dziecko będzie coraz lepiej pisało z głowy. Do tego momentu warto ułatwić uczniowi niektóre zadania.

5. Bawi i uczy – gry, które pomagają uczniom z dysleksją

Terapia może stać się nużąca – ciągłe powtarzanie tych samych ćwiczeń, które de facto dotyczą dokładnie tego, z czym dziecko sobie nie radzi i naturalnie nie przepada za tym, może spowodować u dziecka niechęć do terapii. Dlatego zarówno w szkole, jak i w domu warto wprowadzić szereg gier i zabaw, które stanowić będą nie tylko dobrą metodę reedukacji, ale i po prostu rozrywkę dla dziecka z dysleksją. Mogą to być scrabble, gry memo, domino, puzzle oparte na literach, słowach, obrazach czy symbolach, a także programy multimedialne z kartami pracy jak te znajdujące się w Eduterapeutica Dysleksja. Wyzwania, kolory, różnorodność, dobra zabawa – to dzięki temu dzieci będą uczyły się, nie zdając sobie sprawy z tego, że uczestniczą właśnie w terapii, gdyż zabawa będzie dla nich ciekawym i relaksującym przerywnikiem, który pozwoli wrócić do wytężonej pracy z nową energią i zapałem.

6. Segregacja – różnicowanie figur, przedmiotów pod względem koloru, wielkości, kształtu

Skuteczna terapia kompensacyjna to nie tylko pisanie w kółko tych samych słów, dyktanda, rymowanki i czytanie na głos. To również praca na elementach graficznych i przestrzennych – może to być różnicowanie figur i przedmiotów pod względem koloru, wielkości, kształtu itd., łączenie ich w pary, przypisywanie im właściwości, układanie od najmniejszych do największych, wytypowanie nie pasujących przedmiotów do danego zbioru, wskazywanie braku spójności itd. Segregując elementy graficzne i przestrzenne dzieci uczą się rozpoznawać różnice między nimi, kształtują ich właściwą percepcję. Jest to kolejne ćwiczeni, która bardzo pomaga uczniom z dysleksją.

Terapia pedagogiczna dziecka z dysleksją z pewnością nie powinna kończyć się po wyjściu ze szkoły. Ponieważ może to być problem rzutujący na dorosłe życie ucznia, warto by do terapii włączyli się rodzice i ćwiczyli z dzieckiem również w domu.

 

                    Ćwiczenia w pracy z dzieckiem przejawiającym trudności  w czytaniu i pisaniu

Usprawnianie percepcji wzrokowej

1) Ćwiczenia z przedmiotami oraz wytworami natury- porównywanie, wyodrębnianie różnic i podobieństw.
2) Ćwiczenia z figurami geometrycznymi:
- wyszukiwanie podobnych kształtów,
- segregowanie według różnych zasad doboru,
- układanie kompozycji z figur geometrycznych,
- rysowanie kompozycji geometrycznych wg wzoru,
- dobieranie do pary figury konturowej i pełnej,
- „odczytywanie” figur ze złożonych układów,
- obwodzenie konturów figur kredką, pogrubianie, kalkowanie,
- nakładanie figur na siebie,
- wyszukiwanie właściwych elementów, z których zbudowana jest figura.
3) Ćwiczenia z obrazkami:
- rozpoznawanie treści obrazków ukazywanych w krótkich ekspozycjach,
- dobieranie par jednakowych obrazków: swobodne dobieranie par, domino obrazkowe, dobieranka- odkrywanka,
- określanie położenia obrazka przez dziecko,
- układanie obrazków według instrukcji,
- układanie obrazków w szeregu wg kolejności, w jakiej były pokazywane,
- wyliczanie jak największej liczby zapamiętanych przedmiotów znajdujących się na obrazku,
- dobieranie części do całego obrazka,
- układanie obrazków z części- wg wzoru i z pamięci,
- uzupełnianie brakujących elementów przez dołożenie, dorysowanie, przyklejenie,
- szukanie różnic i podobieństw między obrazkami,
- wyszukiwanie brakujących elementów na obrazku,
- historyjki obrazkowe- uporządkowanie wg kolejności zdarzeń.
4) Składanie klocków konstrukcyjnych wg wzoru.
5) Ćwiczenia z materiałem literowym i literopodobnym:
- wyszukiwanie identycznych liter i sylab,
- wyszukiwanie wyrazów z jednakową literą,
- układanie krótkich wyrazów,
- dobieranie zdań do obrazków,
- uzupełnianie luk w tekście,
- uzupełnianie ciągów literowych według wzorów,
- wyszukiwanie wyrazów ukrytych w ciągach literowych,
- dobieranie par liter małych i wielkich, drukowanych i pisanych,
- tworzenie wyrazów różniących się pierwsza literą,
- tworzenie nowego wyrazu przez dodanie jednej litery,
- tworzenie nowego wyrazu przez usunięcie jednej litery,
- wskazywanie podobieństw między wyrazami,
- odpoznawanie podanych wyrazów w tekście,
- składanie pociętych liter, wyrazów wg wzoru,
- uzupełnianie brakujących elementów w literach pisanych i drukowanych,
- odpoznawanie liter w układach wieloliterowych,
- porządkowanie wyrazów zgodnie z ich strukturą,
- odgadywanie liter na podstawie ruchu pisania określonej litery (np. patyczkiem po tablicy),
- rozwiązywanie rebusów.
6 Ćwiczenia pamięci bezpośredniej:
- odtwarzanie rysunkiem zaobserwowanych układów obrazków,
- odtwarzanie w formie układanki obserwowanych wzorów obrazków.
7) Ćwiczenia w odpoznawaniu i wyliczaniu zaobserwowanych elementów: obrazka, układu figur, układu liter.
8) Rysowanie kompozycji za pomocą szablonów (rysunkowych i geometrycznych).
9) Kreślenie kształtów graficznych powstałych za pomocą kreski łączącej wyznaczone uprzednio punkty.
 

Usprawnianie percepcji słuchowej

 Ten rodzaj ćwiczeń ma na celu usprawnianie koncentracji na bodźcach słuchowych, doskonalenie umiejętności dokonywania analizy i syntezy słuchowej oraz różnicowania dźwięków. Ponadto ćwiczenia tego typu mają na celu rozwijanie pamięci słuchowej, jak również koordynacji słuchowo- wzrokowej i słuchowo-ruchowej Proponowane ćwiczenia:
1) Ćwiczenia wrażliwości słuchowej:
- rozpoznawanie różnych dźwięków (odgłosy z ulicy, sygnały pojazdów, dźwięki maszyn, instrumentów perkusyjnych, dźwięki charakterystyczne dla różnych przedmiotów, głosy ptaków, zwierząt),
- różnicowanie natężenia dźwięków.
2) Ćwiczenia rytmiczne:
- odtwarzanie struktur rytmicznych,
- odtwarzanie układem przestrzennym struktur rytmicznych (grupowanie klocków zgodnie z usłyszanymi uderzeniami, zapisywanie układem kropek usłyszanej struktury rytmicznej, rysowanie szlaczków w rytm uderzeń),
- odtwarzanie układów przestrzennych strukturami rytmicznymi (wystukiwanie rytmu na podstawie ułożenia klocków),
- rozpoznawanie układów przestrzennych lub rytmicznych- zgadywanie, który układ klocków został wystukany lub który spośród kilku wystukanych odpowiada układowi klocków,
- zabawy ruchowe ze śpiewem, klaskaniem lub wygrywaniem rytmu melodii na instrumentach perkusyjnych.
3) Ćwiczenia słuchu fonematycznego:
- różnicowanie takich samych sylab w szeregu różnych lub o podobnym brzmieniu- dziecko sygnalizuje moment usłyszenia żądanej sylaby,
- rozróżnianie linii intonacyjnej zdania,
- wyczuwalność tempa mowy (mowa szybka, wolna),
- wyczuwalność barwy głosu (głos męski, kobiecy, dziecięcy zachrypnięty),
- wyczuwalność natężenia głosu (głośno, cicho),
- różnicowanie zabarwienia uczuciowego wypowiadanych zdań, wyrazów, głosek (mowa człowieka smutnego, radosnego zdziwionego, obojętnego itp.).
4) Analiza i synteza wyrazowa zdań:
- dzielenie zdań prostych na wyrazy,
- rozwijanie zdań i porównywanie liczby wyrazów w zdaniach,
- układanie zdań do obrazków,
- wyodrębnianie wyrazu ze zdania, konstruowanie zdania z danym wyrazem,
- graficzne przedstawianie zdań za pomocą liczmanów, symboli graficznych,
- układanie zdań o podanej liczbie wyrazów (na podstawie ilości klocków),
- wypowiadanie zadań, następnie dzielenie ich na wyrazy, potem sylaby i głoski z jednoczesnym rysowaniem odpowiednich linii (ciągłej, średniej długości, krótkich i bardzo krótkich).
5) Analiza i synteza sylabowa wyrazów:
- segregowanie obrazków wg liczby sylab, określanie długości wyrazów na podstawie liczby sylab,
- poszukiwanie przedmiotów, których nazwy rozpoczynają lub kończą się na podaną sylabę,
- sztafeta sylabowa- tworzenie wyrazów rozpoczynających się sylabą końcową poprzedniego wyrazu,
- rozpoznawanie w wyrazie określonej sylaby i ustalanie miejsca położenia,
- podawanie sylaby ze względu na jej lokalizację.
6) Analiza i synteza głoskowa wyrazów:
- dobieranie obrazków według pierwszej głoski,
- tworzenie wyrazów na podstawie podanej głoski początkowej,
- reagowanie na wyraz zaczynający się na określoną głoskę,
- rozpoznawanie obrazków na podstawie ostatnich głosek ich nazw,
- wybór obrazków lub przedmiotów, których nazwy kończą się podaną głoską,
- tworzenie wyrazów zaczynających się od ostatniej głoski podanego wyrazu,
- synteza głosek podanych ze słuchu,
- synteza słuchowa wyrazów z ostatnich głosek wydzielonych z nazw obrazków,
- dobieranie obrazków, których nazwy posiadają określoną głoskę w środku,
- dobieranie obrazków do modelu dźwiękowego wyrazów,
- tworzenie nowych wyrazów przez dodanie lub odjęcie głoski początkowej,
- tworzenie nowych wyrazów przez dodanie lub odjęcie głoski końcowej,
- dodanie początkowej i końcowej głoski,
- przekształcanie wyrazów przez zmianę głoski,
- synteza słuchowa wyrazów z pierwszych głosek wydzielonych z nazw obrazków,
- kończenie zaczętego wyrazu,
- wstawianie brakujących cząstek i liter wyrazów,
- rozwiązywanie rebusów.
7) Utrwalanie pamięciowych mechanizmów mowy (ciągów słownych):
- nauka wierszy, fragmentów tekstów, dni tygodnia, pór roku itp.,
- nauka rymowanek,
- powtarzanie wyrazów łatwych i trudnych fonetycznie i znaczeniowo,
- powtarzanie długich i krótkich zdań.

Usprawnianie funkcji motorycznych

Sprawność ruchowa sprowadza się do dużej i małej motoryki. Celem jednak proponowanych ćwiczeń jest usprawnianie tych ruchów precyzyjnych, które bezpośrednio zaangażowane są w proces czytania i pisania.

1) Ćwiczenia ruchów oczu:
- śledzenie wzrokiem przesuwanego małego przedmiotu w lewo i prawo, przy nieruchomej głowie,
- wodzenie pionowe (góra-dół),
- wodzenie po przekątnej,
- wodzenie koliste.

2) Ćwiczenia rozluźniające napięcie mięśniowe rąk:
- kreślenie w powietrzu dużych, płynnych, swobodnych ruchów w kształcie fal, kół, ósemek itp.,
- kreślenie obszernych, swobodnych ruchów- kredą na tablicy; pędzlem, węglem na dużych arkuszach; patykiem na piasku; pisakami, kredkami na kartkach,
- malowanie form kolistych, falistych, łamanych, zamkniętych z zachowaniem kierunku od lewej do prawej,
- malowanie dużych, konturowych rysunków,
- pogrubianie konturów pojedynczych szlaczków, obrazków konturowych przy zastosowaniu szerokiego pędzla, mazaków, kredy kolorowej,
- zamalowywanie dowolnej przestrzeni dużych płaszczyzn farbami, kredą, węglem,
- zamalowywanie określonej przestrzeni, np. pól figur geometrycznych, dużych obrazków konturowych wyżej wymienionymi sposobami,
- malowanie jednocześnie obydwiema rękami na dużym arkuszu,
- zgadywanie kreślonych ręką dziecka w powietrzu różnych kształtów przy zasłoniętych ochach.

3) Usprawnianie końców palców:
- stukanie czubkami palców- naśladowanie gry na pianinie,
- malowanie suchym palcem,
- malowanie pęczkiem waty,
- modelowanie w plastelinie i masie solnej,
- wyrywanki i naklejanki,
- stemplowanie,
- nawlekanie koralików, przewlekanie sznurków, tasiemek przez różne rzeczy,
- zwijanie sznureczka w spiralę,
- zbieranie drobnych elementów ruchem pęsetkowym,
- ugniatanie papierowych kul,
- rozdzieranie i rozcinanie papieru po narysowanych liniach prostych, ukośnych, łamanych i falistych,
- wycinanie postaci ludzkich, zwierząt, kwiatów,
- szycie ściegiem fastrygowym- przekuwanie papieru igłą z nitką w miejscach oznaczonych punktami,
- majsterkowanie, np. wykonywanie ludzików z różnego materiału (kasztanów, słomy, patyków),
- składanie papieru wg wzoru,
- układanie puzzli, klocków.

4) Ćwiczenia graficzne:
- zamalowywanie małych przestrzeni kredkami,
- kreskowanie- wypełnianie rozmaitych konturów małymi kreseczkami stawianymi poziomo, pionowo lub ukośnie, przy zachowaniu kierunku od strony lewej do prawej,
- wypełnianie konturów linią ciągłą w kształcie spirali albo kłębuszków,
- kopiowanie rysunków przez kalkę techniczną                                                                                                                                                                             - pogrubianie konturu przy pomocy kredki, ołówka, pisaka,
- prowadzenie linii między dwiema liniami szerzej ustawionymi w stosunku do siebie,
- zamalowywanie małych pół zgodnie z oznakowaniem,
- łączenie liniami zaznaczonych punktów,
- obrysowywanie szablonów- od wewnątrz, zewnętrznie,
- rysowanie szlaczków w liniaturze szerszej, a potem odpowiadającej liniaturze zeszytu:
- wodzenie pisakiem po śladzie,
- dokończenie zaczętego wzoru,
- odwzorowywanie szlaczków wg wzoru,
- próby odtwarzania eksponowanych wzorów z pamięci,
- samodzielne rysowanie różnorodnych wzorów z pamięci,
- łączenie wyznaczonych punktów linią ciągłą.

Utrwalanie obrazu graficznego liter

- dobieranie par jednakowych liter,
- segregowanie liter,
- wyszukiwanie podanej litery w tekście,
- układanie pociętych liter,
- dobieranie liter wielkich do małych,
- dobieranie par z liter drukowanych i pisanych
- utrwalanie kształtu liter i dwuznaków poprzez lepienie z plasteliny, wydzieranie z papieru, formowanie z masy solnej, kawałka sznurka, drucika, obrysowywanie szablonów,
- wypełnianie konturów literowych: kawałkami papieru, kolorową kaszką, kuleczkami z krepy; poprzez zakropkowanie, zakreskowanie, zamalowanie farbą,
- malowanie liter farbami- własnymi palcami, kawałkami waty, pędzlami różnej grubości,
- wykonywanie planszy i albumów literowych,
- wykorzystanie mandali literowych (litery drukowane i pisane)
- zastosowanie elementów Metody Dobrego Startu w utrwalaniu obrazu graficznego liter pisanych oraz nauce prawidłowego pisania liter.
 

ĆWICZENIA WSPOMAGAJĄCE PROCESY MYŚLOWE, SPOSTRZEGAWCZOŚĆ I PAMIĘĆ DZIECKA

Podczas ćwiczeń, ważne jest, by pamiętać , że dziecko 6 letnie powinno skupiać uwagę na zadaniu przez 30min. Nie znaczy to, że  musi przez 30 min. np. odgadywać zagadki. Zadania trzeba urozmaicać: ta sama tematyka zadań , ale inne polecenia do wykonania. Ważne jest, by każde zadanie doprowadzało do końca. Jeżeli bawimy się z dzieckiem w „Jedzie autobus pełen literek…”, to na wstępie określamy, ze wymieniamy tylko 10 pasażerów (czyli wyrazy rozpoczynające się podana głoską), wtedy dziecko wie kiedy jest koniec tego zadania. Może liczyć np. na palcach, ilu pasażerów już wymieniło.

Gdy dziecko rysuje „szlaczki” w zeszycie, należy zwracać uwagę, by rysowało dany wzór do końca linii, a nie do połowy. Ponadto zwracajmy uwagę na mieszczenie się w liniach. Nie używamy gumki do mazania! (zniszczona kartka, nieczytelny wzór, nie widzimy jaki błąd popełnia dziecko).

Przykłady zabaw z dzieckiem

- „Jedzie autobus pełen literek…” – wymieniamy wyrazy rozpoczynające się podaną głoską. Dziecko może także rysować te wyrazy,

- „Bingo literowe’ – dziecko mówi wyraz na głoskę, na która kończy się poprzedni wyraz, np. sanki-igła-album,

- „Dzielimy wyrazy” – dzielimy wyrazy na sylaby, klaszcząc przy każdej sylabie. Zwracamy uwagę, by klaśnięć było tyle, co sylab,

- „Zagadka sylabowa” – mówimy wyraz dzieląc go na sylaby (bez klaskania),

a dziecko ma złożyć go w całość, np. pił-ka = piłka. Następnie możemy się zamienić, i teraz dziecko będzie nam zadawało sylabowa zagadkę. Rozwiązania można rysować,

- „Dokończ wyraz” – mówimy pierwszą sylabę wyrazu, a dziecko dokłada końcówkę tworząc wyraz, np. ma+…sło = masło,

- „Znajdź różnice” – dziecko samodzielnie odnajduje różnice między dwoma pozornie takimi samymi obrazkami,

- „Puzzle” – dziecko może układać gotowe puzzle, lub pocięte na kawałki kartki pocztowe, kolorowani, itp.,

- „Obrazek” – dziecko opowiada, co dzieje się na podanym obrazku używając poprawnie sformułowanych zdań. Zwracamy uwagę, by nie opisywało obrazka pojedynczymi słowami,

- „Bajka” - dziecko opowiada, o tym co usłyszało używając poprawnie sformułowanych zdań. Zadając pytania pomożemy dziecku w odpowiedzi. Zwracamy uwagę, by nie opisywało obrazka pojedynczymi słowami,

- „Różnice” – dziecko wymienia różnice miedzy np. figurami geometrycznymi. Koło ma 3 rogi, a kwadrat 4 rogi. W ten sposób można porównywać wszystko co nas otacza.

MIŁEJ  ZABAWY Z DZIECKIEM

 

Praca domowa ucznia - jak pomóc dziecku w odrabianiu pracy domowej

1. Stwórz dziecku odpowiednie warunki do nauki - wskaż miejsce do pracy i ustal porę do odrabiania lekcji.
2. Czuwaj nad przebiegiem pracy swojego dziecka.
3. Podczas odrabiania prac domowych ukierunkowuj dziecko, a nie podawaj gotowych rozwiązań.
4. W czasie odrabiania prac domowych można zorganizować przerwy w nauce ale muszą być one zorganizowane w odpowiednim momencie i nie za długie tak aby dziecko po przerwie łatwo wróciło do dalszego odrabiania zadań.
5. Zainteresuj się pracą szkolną swojego dziecka aby wiedzieć nad czym należy popracować w domu.
6. Nie "płać" dziecku za dobre stopnie bo dziecko uczy się dla siebie a nie dla pieniędzy.
7. Nie odrabiaj zadań domowych za swoje dziecko bo to jest szkodliwe dla dziecka.
8. Nie bij dziecka za złe oceny a zastanów się dlaczego Twoje dziecko otrzymało słabą ocenę.